میشینی بالاسرِ ماهیهای جونندارِ تنگ و هر دو ثانیه یه بار اسمشُ میگی و بخاطر اون یک ثانیهای که اسمش یادِ ماهیها میمونه، ذوق میکنی. اینطوری که میشی، میبینی دوسش داری مثل یه دایناسور.
.
من نه شاعرم نه نویسنده . نه میشوم . شاعرها و نویسندهها از همهچیز مینویسند . از همهچیز مینویسند و از نوشتنشان نان میخورند . من امّا فقط از تو مینویسم . فقط از تو مینویسم و با نوشتنام خون دل میخورم .
{ فرشید فرهادی }
atata.s@yahoo.com
{ فرشید فرهادی }
atata.s@yahoo.com