من و موهام

بوی ملحفه های قدیمی توو کمد دیواری تهه همه بوهای تووی خونه ست. امروز اینطوری شدم. از وقتی روی متکای بابا یه پتو مسافرتی انداختم و بابالنگ دراز رو نگاه کردم. اولش فکر کردم شاید بوی موهای خودمه. شاید بوی نرم کننده ی پتوهه ست. شایدم فقط خیاله .. ولی بو که خیال نمیشه.
موقع اتو زدن مانتو قهوه ایه هم بود. حتی وقتی نوبت مانتو سبزه شد هم میتونستم حسش کنم. تا اینکه حواسم پرت شد و بخاطر حال بدم رفتم چایی ترش دم کنم. حاضر شدم برم خونه مامانی و برای صدمین بار توو این چند روز نق زدم که چرا این کلیپسه موهامو نمیگیره و خودم میدونستم که تا کسی برام کلپیس نو نخره، خودم خیابون برو نیستم.
ولی حالا که برگشتم خونه و دوتا متکا گذاشتم روی هم، تکیه دادم دارم کتاب شهر گربه ها رو میخونم، دوباره حسش میکنم. وقتی عکسهای پرس شده شل شد و افتاد پایین، جریان هوا تیزتر شد و اون بوی نا شدیدتر.
میدونم. بالاخره یکی منو تا میزنه میذاره لابلای پتو قرمزه که مثل سنگه و اون پتو ببریه. بالاخره هر آدمی یجوری فراموش میشه.