من و موهام

بعد از گفتن اینکه "امیر رو میکشن یعنی؟" و اینکه گفتم "نه حاج خانوم! عمرا امیر بمیره" .. شروع به تعریف کردن فیلم شبکه دو کرد که زمان پخشش رو "بعد از دلدادگان" میدونست. از پس شیشه گرد عینکم مشتاق به حرفهاش گوش میدادم و جمع و جور روی دوتا پله بالاتر از جایی که نشسته بود، نشسته بودم. سه بار ازم پرسید "دختره اسمش چی بود؟" و من هربار با لبخند گفتم "نمیدونم حاج خانوم، من نمیبینمش" و هر بار بعد از حرفم خندید و گفت "خیلی قشنگه بعد دلدادگان بزن شبکه دو، دختره رو دادن به یه پسری ..."
با "تلفنتون داره زنگ میخوره فکر کنم عروستونه" حرفهاش قطع شد. دستش رو گرفت به قاب در .. روسری سرمه ای ش رو کشید جلو و گفت "پس سماجان تروخدا اگه هوس ترشی کردی بیا از این ترشی که گذاشتم زیرپله ها بردار".
اومدم بالا. شال رو از سرم کندم که صدای تلفن اومد. نه اون صدای آرومش، از اون صداها که وقتی میدوئی سمت تلفن توو گوشت میپیچه و نگرانه.
بابا بود. داد زد "کجا بودی بچه؟" خلاصه قسمت قبلی دلدادگان و سریال شبکه دو و احوال عروس دومی و پسر مسافرش و کمردرد خودش و اینکه من چه دختر خوب و خانومی ام و دیشب فکر کرده ما خونه نیستیم، ترسیده رو فاکتور گرفتم و گفتم "پایین".
کلی غر زد که حداقل گوشیت رو با خودت ببر.
نشستم رو مبل. به فکرهای تووی سر بابا فکر کردم وقتی که دید گوشی رو جواب نمیدم.
سر خورده تو حموم و سرش خورده به دیوار؟
توو دستشویی سر خورده؟
از پله ها افتاده؟
کسی اومده توو خونه؟
گاز گرفتدش؟
ماکارونی پروانه ای که واسه ناهار گذاشته بود آتیش گرفته؟
سکته کرده؟
خندیدم.
"اسم دختره زهرا بود توو فیلمه؟"