ببین جناب خان! مهم نیست که پدرم از طبقه پایین فریاد بزند که " دختر .. کاری که گفتمو انجام دادی؟" مهم این است که من بنشینم پای این سیستم لعنتی که برایت بنویسم؛ خیلی مسخره است که من بخواهم گاهی دلم را به فالهای حافظ خوش کنم .. فال هایی که از ابیاتش هیچ چیز دستگیرم نخواهد و فقط چشمهای مشکین ام به دنبال تفسیر آن می گردد. خیلی بیشتر از خیلی مسخره است که من فکر کنم اگر نباشم تو دلتنگم میشوی .. و این فکر را از سرم دور می کنم که " جای خالی ات را پر خواهد کرد " و بقول دوستم، اِندِ مسخره بازی است اگر فکر کنم حسِ تو همان است به من که حسِ من به تو .. آدمها از روز اول بهم قول نداند حسهایشان مثل هم باشد! ببین! وقتی ترا "آقا" صدا می کنم یا "ببین" یا "باشمام" .. بدان چیزی شده! بدان که بعد از شوخی های همیشگی ات اگر نمی خندم چیزی شده.. بدان که اگر می پرسی خوبی و دیگر حس واقعی ام را نمی گویم چیزی شده . بدان اگر دیگر سراغت نمی آیم چیزی شده .. ببین! من با تو قهرم! من از تو دلگیرم اما تو می فهمی؟ اصلا برایت مهم هست؟ برایت مهم هست که دختری با چشم های قرمز و با انگشتهای سردش بزند روی کیبرد در حالیکه میداند تو اینهارا نمیخوانی؟ با انگشتهای سردش بزند بزند بزند .. بزند روی "ب ب ی ن"؟ و تایپ شود : ببین؟! وقتی بجای اسمِ عزیزت ترا "ببین" صدا میزنم .. چیزی شده .. ببین!
