به شدت منتظر کسی هستی که با آمدنش غم و رنج تو پایان می یابد و خوشبختی به تو رو می کند. هرچه می کنی اندیشه ات از فکر او خالی نمی شود و تنها و تنها به او می اندیشی. روزها را به امید رسیدن به او به شب می رسانی. برای رسیدن به این نیت هنوز مدتی زمان لازم است. منتظر بمان و ناامید مشو. او خواهد آمد.
پ.ن: حافظ جان! بیخیال مرد بزرگ ..
پ.ن2: هر زمان فالی گرفتم غم مخور آمد ولی ، این امید واهیِ حافظ مرا بیچاره کرد
