آدم های عاقل و فهمیده ترسناکن .. جدا از اینکه کلی توی مسئله های ریاضی کمکت میکنن و گاهی راه حل هایی رو بهت میدن ، بَدَن .. چون ضریب هوشی شون بالاست .. چون دروغ میگن .. چون ب صرف اسنکه حالیشونه بقیه رو متقاعد میکنن ک پدرتو در بیارن .. چون ژست های مردم کُش بلدن و آب دهن بقیه رو راه میندازن .. چون گاهی انقدر خوبن ک لجت میگیره .. چون بعضی وقتها عوضی میشن .. چون هرکاری دلشون خواست با آرزوهات میکنن و بعد در میرن ... این در رفتن مثل زدن زنگ خونه پیرزن و فلنگو بستن فرق داره .. اینجا بعدش کسی دیگه نا نداره با چوب بی افته دنبال طرف و پدرشو در بیاره .. اینجا بعد از اینکه ولت کردن ب امون خدا باید بشینی توی راه پله و تو یه تصمیم ناگهانی زنگ خونتو قطع کنی .. زنگ خونه، تلفن، احساس! باید دو شاخه "خریَت" رو بگیری و از توی پریز عقلت بیرون بکشی .. حالا هرکی دلش میخواد زنگ بزنه و فرار کنه! .. آدمها عاقل ترسناکن .. حتی بدتر از ومپایر .. با یه چهره ای میان سمتت ک دوست داری برای همیشه داشته باشی شون و توی حصار خودت اسیرشون کنی .. آدمها ساده لوح رو دوست دارم .. بیشتر از اونها ، آدمهای خنگ رو .. کاش همه اطرافیانم خنگ بودن ..
