آنقدر از فکر و خیال پُرام که مدت هاست به کاغذ دیواری سفید و مشکی زل زده ام .. خیره خیره نگاهش می کنم بلکه از بین رنگهای خساکتری اش، جوابی پیدا کنم .. حداقل یک جمله در بیاید و راه حلی کف دستم بگذارد و بعد انقدر مشتم را محکم ببندم که یک حرفش هم از از بین انشگتانم درز نکند .. انقدر خیره نگاهش کردم که سرخ شد! سفید شد .. رویش را برگرداند و .. هنوز به این فکر می کردم که یعنی هیچ راه حلی نیست؟! .. نگاهش می کردم که خودش را از دیوار کند و گوشه اتاق نشست .. آجرها؟ راه حلی دارید؟ مشتم پوچ است .. مثل همان بازی بچگی .. میبازم ..
