من و موهام

هیچوقت نفهمید چرا یکی از پیراهن های موردعلاقه اش نیست .. همان پیراهن مردانه مشکی که وقتی به گردنش عطر می زد ،  سرش را بالا می گرفت و به یقه اش دست می‌کشید، عطرِ لاکردار در آن می‌نشست .. همان پیراهنی ک تار و پودش او را فریاد می‌زد و انگار تمام لباسهای مشکی رنگ دنیا برای او بود!  .. همان پیراهنی ک روی آرنج‌اش خطِ اطو مانده چون همیشه آنرا تا می‌زد .. همان پیراهنی ک دوستش داشت  .. و دقیقا همان پیراهنی ک به دستم داد تا اطویش کنم و اکنون، زیر بالشتم جاخوش کرده و چروک است .. بخاطر تمام شبهایی ک جلوی دهانم گرفتمش و آنرا فشردم .. بخاطر تمام شبهایی ک دلتنگ بودم و لعنتی دیگر بوی عطرش را نداشت .. پیراهنش چروک بود حتی وقتی ک به تنِ صندلی می‌کردمش و یکی از شلوارهای مردانه مشکی و جذبِ مردانه هایی که برایش خریدم را روی صندلی می‌انداختم و روی میز روبرویش یک لیوان شربت می‌گذاشتم و اصرار می‌کردم که بخورد .. خودم درست کرده بودم! .. آن پیراهنِ مشکیِ لعنتی که محرم تن‌اش می‌کرد و با چشم‌های سرخ‌اش نگاهم می‌کرد و سینه می‌زد .. همان پیراهن مشکی ک گردنبندِ الله اش زیرِ آن پنهان شده .. همان پیراهنی ک درد به در دنبالش می‌گردد و .. هنوز هم نفهمیده ک چرا بعد از "بَد شدنش" پیراهنش گم شد .. درست از وقتی ک دیگر حواسش بمن نبود .. و حالا شب‌ها در آغوش می‌گیرمش و آستین‌اش را - ک حالا تای اش باز شده - روی سرم می‌گذارم و آستین دیگرش را در دستم می‌فشارم .. بجای دست‌هایش! با دکمه‌های سرآستین‌‌‌ش بازی می‌کنم و تصور اینکه بگوید "کرم نریز دختر" لبخند می‌آورد به روی لب‌های خشکیده‌ام و باز می‌لرزند و این لرزش از شادی نیست .. و حتی دیگر  اثری از بوی عطرش هم نیست .. چرا روی شیشه‌ی عطرها می‌نویسند 24 ساعته؟ چرا بیشتر نه؟ واقعا به حالِ زن‌های عاشقی ک مردشان را ندارند فکر نمی‌کنند؟ ک ممکن است یکی از پیراهن‌های خوب‌جان‌اش را بردارد و بعد از یک روز بوی عطرش نباشد؟ ک آرامش نگیرد؟ بجای بیست و چهار ساعت، کاری کنند ک عطرش آنقدر روی آن بماند ک با ریختن اشک‌ها و مچاله کردنش در دست‌هایمان، بوی عطرش نرود .. مثلا درج کنند {آنقدر بویش می‌ماند ک دلتنگی‌های زنانه‌ات را برطرف کند!} .. فروشش خوب می‌شود .. قسم می‌خورم ..