من و موهام

به مردِ آنور گوشی می‌گوید ک "n" میلیون را به حساب ریختی یا نه .. و من عادت کردم ولی پوزخند می‌زنم .. 

زمزمه می‌کند ک باید "n" میلیون بدهد و چیزی نمی‌گویم ..

ماشین می‌خواهد بگیرد و لال‌مانی گرفته‌ام ..

غذایش شده رستوان‌های حواشیِ محل کارش و نگاهش می‌کنم ..

دو گونیِ گردو جاخوش کرده در پارکینگ و بی‌اهمیت می‌گذرم ..

برای گرفتن کرایه آژانس از بینِ چک‌پول‌هایش یک "n" تومنی دستم می‌دهد و رو بر می‌گردانم ..

و به این فکر می‌کنم ک یکبار مثلِ عزیزترینم، غم را از چشمانم نخواند ..